Και όντως το ραντεβού μας με τη Ρένα στο θέατρο Ακροπόλ δε χάθηκε. Και στο τέλος της παράστασης αναρωτιόμασταν γιατί δεν είχαμε δει ήδη τόσο καιρό αυτή την εξαιρετική παράσταση που παρουσιάζεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με μεγάλη επιτυχία.
Μια επιτυχία που στηρίζεται σε πολλούς παράγοντες. Στο εξαιρετικό κείμενο-βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ. Που καταφέρνει να σε κάνει να νιώσεις πως η Ρένα είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο, παρότι δεν είναι και μαζί της να σε παρασύρει να δεις τη νεότερη ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Το γεγονός ότι παρακολουθήσαμε την παράσταση κοντά στους εορτασμούς για την επέτειο του Πολυτεχνείου αποτέλεσε ιδιαίτερο συγκινησιακό παράγοντα.
Η προσεγμένη και επιτυχημένη μεταφορά του Στέλιου Χατζηαδαμίδη από το βιβλίο στο θεατρικό σανίδι μιας γηραιάς γυναίκας με αγάπη για τη ζωή.
Η καθηλωτική ερμηνεία της Ηρώ Μανέ που μοιάζει σαν να είναι 2 διαφορετικές γυναίκες όπως εξάλλου αρμόζει στον ρόλο, αυτόν της νεαρής Ρένας αλλά και της σημερινής ηλικιωμένης 100 ετών πλέον Ρένας που θυμάται. Της Ρένας που έζησε τη ζωή, άλλες φορές όπως την ήθελε εκείνη άλλες φορές όπως τα έφερε η μοίρα.
Αλλά και οι ερμηνείες των Άγης Εμμανουήλ, Κωνσταντίνος Φάμης, Μιχάλης Αβρατόγλου που την πλαισιώνουν σε συνδυασμό με την ευρηματική σκηνοθεσία της Νικαίτης Κοντούρη που καταφέρνουν να μεταφέρουν τις δραματικές αλλά και ευχάριστες στιγμές της παράστασης.
Η ζωντανή μουσική αποτελεί επιπλέον θετικό γεγονός του ότι νιώθεις πως κάθεσαι στο σαλόνι της Ρένας και σου αφηγείται την τόσο γεμάτη ζωή της με υπέροχα μηνύματα αλλά και τροφή για σκέψη. Φεύγοντας νιώσαμε πως πήραμε κάτι από εκείνη μαζί μας και ανακαλούσαμε την ατάκα της «ανωμαλία είναι να αρνιέσαι αυτό που σε κάνει χαρούμενο» που μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους.
Η παράσταση για εμάς συγκαταλέγεται στις παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το χειμώνα!
